O προπονητής της ΑΕΚ, Λούκα Μπάνκι, μίλησε την Τρίτη (18/12) στην εκπομπή «Pick ‘n’ Roll» στην COSMΟΤΕ TV.

Αρχικά ο κόουτς της «Βασίλισσας» είπε: «Μου λείπει η οικογένεια μου, όμως έχοντας μεγάλα παιδιά σε ηλικία και με δικές τους δραστηριότητες, μου δίνει την ηρεμία να ξέρω πως ακολουθούν τη δική τους πορεία και δεν έχω άγχος. Μιλάω για την εκπαίδευση των παιδιών. Δεν αρκεί μόνο να τα γεννάς, αλλά να τα εκπαιδεύσεις. Αν ήταν πιο μικρά, ίσως να μην έφευγα εκτός Ιταλίας».

Για το σύνθημα «Είναι τρελός ο Ιταλός» που ακούγεται στις ελληνικές εξέδρες και αν περιμένει να το ακούσει για εκείνον: «Το τρελός στην Ιταλία δεν είναι κάτι τόσο θετικό. Έτσι όμως φώναζαν οι οπαδοί του Άρη τον Μάριο Μπόνι. Μίλησα μαζί του και πριν τον αγώνα με τον Άρη. Εύχομαι να με φωνάξουν κι εμένα τρελό, αν λειτουργεί έτσι το πράγμα στην Ελλάδα».

Για το γεγονός ότι, παρότι Ιταλός, δεν του αρέσει η πίτσα και ο καφές: «Είναι αλήθεια ότι δεν μου αρέσει ο καφές. Αυτό με βοηθάει όταν βγαίνω από την Ιταλία. Είμαι το παράδειγμα πως μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τον εσπρέσο. Η πίτσα δεν είναι από τα αγαπημένα μου πιάτα, όχι όμως και πως δεν μου αρέσει. Όταν δοκίμασα ελληνική πίτσα, την εκτίμησα περισσότερο».

Για το τι θα έκανε αν θα δεν ασχολούνταν με το μπάσκετ: «Επειδή έχω την επικοινωνία, θα μπορούσα να γίνω καλός δικηγόρος. Έχω την τάση να σπρώχνω τη συζήτηση εκεί που θέλω εγώ, μέχρι να αποδειχθεί ότι έχω δίκιο».

Για το αν είχε Έλληνα ήρωα στη μυθολογία: «Όχι κάποιο συγκεκριμένο. Ήταν κάτι πολύ όμορφο να το ακούς. Μου άρεσε πολύ η ιστορία της Σπάρτης, της Αθήνας, αλλά δεν ήταν κάτι που με γέμιζε και ήθελα να ακολουθήσω κάποιον από αυτούς τους ήρωες».

Για το Μουντομπάσκετ Εφήβων του 1995: «Ήμουν στα Tμήματα Yποδομής της Λιβόρνο που έστελνε παίκτες στην εθνική. Οπότε, παρακολουθούσα τη δραστηριότητα εκείνης της γενιάς. Ήμουν βοηθός στην εθνική Ιταλίας που για περισσότερο από 15 χρόνια έπαιρνε μέρος σε Παγκόσμια Κύπελλα.

Δεν είχα την παραμικρή ιδέα του τι με περίμενε, όταν ερχόμασταν για το Παγκόσμιο στην Ελλάδα. Φτάσαμε στη Λάρισα και αντιμετωπίζαμε τις ΗΠΑ. Τότε είχαν τον Μάρμπερι, τον Λάνγκτον, τον Κάρτερ και άλλους αστέρες. Ήμασταν σοκαρισμένοι. Προσπαθούσαμε να αντιπαραθέσουμε τα όπλα μας. αλλά ανακαλύπταμε ότι ήμασταν σε έναν κόσμο εντελώς νέο.

Όσο κι αν ήταν δημοφιλές το άθλημα στην Ελλάδα, οι φίλαθλοι, οι σκάουτ πήραν μια πρώτη γεύση για το τι σήμαινε το μπάσκετ εκείνη την εποχή για τη χώρα. Όταν τελειώσαμε με τα ματς του ομίλου, είχαμε την Αυστραλία, την Αίγυπτο. Δεν προκριθήκαμε στην 8άδα, αλλά πήγαμε στο Περιστέρι για να παίξουμε από την 10 έως την 16η θέση. Επέστρεψα φέτος στο Περιστέρι, ίσως το’χε η μοίρα μου.

Σε κάθε αγώνα, είχαμε την αστυνομία μαζί μας για να μπορέσει να ξεφύγει από την κίνηση το πούλμαν που μας μετέφερε. Πήγαμε στο ΟΑΚΑ όταν τελειώσαμε τις υποχρεώσεις μας και είδαμε την καλύτερη διοργάνωση εκείνης της ηλικίας, όλων των εποχών. Ποτέ δεν είχε τόσο ταλέντο. Έχω ακόμα πράγματα στο μυαλό μου από εκείνη τη διοργάνωση. Τα έδειξα αυτά στον Νίκο Ζήση όταν ήμασταν στην Μπάμπεργκ και συγκινήθηκε.

Παίξαμε αντίπαλοι με πολλούς από τους παίκτες εκείνης της Εθνικής και δύο εξ’ αυτών έπαιξαν και στη Σιένα. Φτάνει να δεις τα ονόματα των παικτών εκείνων των ομάδων για να καταλάβεις το επίπεδο. Εκείνη την εποχή ο προπονητής έφερε έναν παίκτη 4 χρόνια πιο μικρό από την Αργεντινή. Έδειχνε πως κάτι υπόσχεται ως παίκτης. Ήταν ο Λουίς Σκόλα».

Για το αν ήταν το πεπρωμένο του να δουλέψει στην ΑΕΚ: «Κάπως πρέπει να το καθοδηγείς. Αυτή είναι η μοίρα. Μιλήσαμε για εκείνο το Παγκόσμιο Εφήβων του 1995, είπαμε και για τον κόσμο που στήριξε τότε την εθνική. Ήταν χαρά να δω εκείνους τους αγώνες. Με έπεισαν πως μια μέρα θα έπρεπε να έρθω στην Ελλάδα. 20.000 θεατές να βλέπουν ματς τέτοιας ηλικίας, ήταν πολύ δύσκολο να πείσουμε και τους Ιταλούς για αυτή την εικόνα. Ήταν πάντα, για μένα, η χώρα του μπάσκετ. Το ότι βρέθηκα στο εξωτερικό και να παίξω με ελληνικές ομάδες, να ζω την ατμόσφαιρα του ΟΑΚΑ και του ΣΕΦ, έκανε πιο μεγάλη εκείνη την επιθυμία μου να βρεθώ σε ένα τόσο ανταγωνιστικό πλαίσιο».

Για το τι του έκανε… κλικ, και ανέλαβε την ΑΕΚ: «Όταν μίλησα στο τηλέφωνο με τον Πρόεδρο! Με έβαλε σε μια πολύ ευχάριστη θέση, μιλώντας στη γλώσσα μου. Δεν σκέφτεσαι μόνο τις σπουδαίες στιγμές, αλλά σκέφτεσαι και τις δύσκολες στιγμές. Το να μπορώ να το κάνω αυτό στη γλώσσα μου είναι πολύ σημαντικό. Ήρθα στην Ελλάδα να τον συναντήσω και να γνωριστούμε μερικές μέρες αργότερα. Μπήκα στα γραφεία της ομάδας είδα τις αναφορές στο παρελθόν, τα Κύπελλα και την παράδοση της ΑΕΚ. Ήμουν δίπλα στον Ντράγκαν Σάκοτα. Εκεί είδα και τις φωτογραφίες με όλα τα πρόσωπα των προπονητών και ήξερα ότι θα ήμουν ένας από αυτούς».

Για το αν είδε την ταινία «1968»: «Την είδα. Μου έκαναν εντύπωση τα κλάματα των πρωταγωνιστών».

Για το πόσο… τρελός είναι στην καριέρα του: «Η τρέλα μου, με έκανε να γίνω πρώτος προπονητής στη Σιένα, έχοντας μοιραστεί 6 χρόνια επιτυχιών με τον Πιανιτζιάνι, Κανένα άτομο λογικό δεν θα είχε επιλέξει να αναλάβει τη θέση του προπονητή και να γνωρίζει ότι δεν θα έχει 9/12 παίκτες , το 40% του μπάτζετ και τα ΜΜΕ να του έλεγαν ότι δεν έφτανε στην επιτυχία.

Κρατώντας τη Σιένα στην κορυφή με πρωτάθλημα και Κύπελλο ήταν το πιο σημαντικό πράγμα που έκανα στην καριέρα μου. Λίγους μήνες αργότερα πήγα στην Αρμάνι Μιλάνο και για την αντιπαλότητα που υπήρχε ανάμεσα στις δύο ομάδες ίσως να το παρομοιάσω πως καθόμουν στον πάγκο του ΟΣΦΠ και του ΠΑΟ.

Φέραμε και πάλι μετά από 19 χρόνια το πρωτάθλημα στο Μιλάνο και ήταν μεγάλη επιτυχία. Έζησα σπουδαίες στιγμές στην Euroleague. Έκαναν αυτή την εμπειρία θετική, χωρίς να γνωρίζω την κατάληξη. Αυτό αποδεικνύει πως είμαι αρκετά… τρελός!»

Για το αν η ΑΕΚ μπορεί να κοντράρει Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό: «Είναι λογικό να αναρωτιέται ο κόσμος αν γίνεται αυτό και να το ονειρεύεται. Τα όνειρα είναι αυτά που κάνουν την πραγματικότητα να συμβαίνει και αυτό είναι πιο όμορφο. Οι οπαδοί της ΑΕΚ πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένοι με όσα έζησαν πέρυσι. Υπάρχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις που μπορούν να σου επιτρέψουν να νικήσεις αυτές τις ομάδες.

Πολλές φορές σε μια σειρά αγώνων πλέι οφ, η δύναμη της ομάδας μπορεί να ξεχωρίσει σε μια σειρά αγώνων. Και σήμερα υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σε αυτούς τους συλλόγους. Η αποστολή της ΑΕΚ είναι να γεμίσει τις διαφορές που υπάρχουν, χωρίς να συγκεντρωθεί στο μπάτζετ της ομάδας, αλλά στην προσπάθεια να δημιουργήσει ένα οικοδόμημα αξίας. Αυτό που πρέπει να ονειρεύεται ο κάθε οπαδός της ΑΕΚ, είναι να δει το οικοδόμημα να τελειοποιείται σταθερά».

Για το πώς διαχειρίστηκε το δύσκολο ξεκίνημα της σεζόν: «Ήμουν απογοητευμένος που δεν μπορούσα να δώσω στους παίκτες μου, στους συνεργάτες μου και τον κόσμο αυτό που ήθελαν. Ξέρω ότι ζητάω πάρα πολλά αλλά το ίδιο κάνω και με τον εαυτό μου. Ξέρω τι θυσίες έκαναν και κάνουν. Ήμουν απογοητευμένος γιατί αυτές οι ήττες δεν ήταν ο καθρέφτης της αξίας μας. Και δεν χρησιμοποίησαν ποτέ ως δικαιολογία τους τραυματισμούς που είχαμε. Ξέρω ότι δεν είναι το παν να νικήσεις ή να χάσεις αλλά είναι σίγουρα πολύ σημαντικό».

Για το τι θα του άρεσε, ως θεατής, βλέποντας την ΑΕΚ: «Θα μου άρεσε να δω αυτό που αρχίζω και βλέπω τώρα. Υπάρχουν λεπτομέρειες που δεν ξέρω αν τις κατέχει κάποιος οπαδός να τις κατανοήσει. θα ήθελα να συνεχίσει η ομάδα στον ίδιο ρυθμό».

Για το αν είναι η ΑΕΚ στην καλύτερη φάση από το ξεκίνημα της σεζόν:«Δεν ξέρω αν είμαστε η καλύτερη ομάδα που θα μπορούσαμε να είμαστε, αλλά δουλεύουμε πολύ σκληρά κάθε μέρα».

Για το πώς αξιολογεί τους παίκτες του: «Η πρόθεσή μου είναι να μην βάζω φίλτρα ανάμεσα σε μένα και τους παίκτες. Αυτό μου δημιούργησε προβλήματα. Κάποιοι σκέφτηκαν ότι θα έπρεπε να είμαι διπλωμάτης. Διαλέγω τους παίκτες μου, τους προστατεύω και θέλω να τους βελτιώνω».

Για τη δήλωση του Χάντερ ότι είναι ένας προπονητής που μπορεί να σου κάνει ενδοσκόπηση και να σου βγάλει τον καλό σου εαυτό: «Είναι μια αξία που δεν μπορεί να ξεφύγει ένας προπονητής. Πρέπει να έχεις ένα όραμα και να προβλέπεις την αξία του κάθε παίκτη, σε αυτό που είναι το όριό τους και να το ξεπεράσουν. Γνωρίζω πως κάποιες φορές δεν είναι απλό πράγμα, αλλά εγώ είμαι το μέσο τους προς την επιτυχία. Και εκείνοι δεν θα είναι το δικό μου μέσο στην επιτυχία. Ο κάθε παίκτης γνωρίζει πώς να με χρησιμοποιήσει για να γίνει καλύτερος παίκτης».

Για τα ντέρμπι που έρχονται κόντρα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό και εάν είναι πρόκληση: «Ας μην κάνουμε ένα λάθος. Να μην ξεχάσουμε τι υπάρχει ανάμεσα σε αυτούς τους αγώνες. Η αναμέτρηση με τη Νίμπουρκ, όπου η πρώτη ομάδα παίζει με την τελευταία του ομίλου και παράλληλα το ματς με τον Πανιώνιο, που όλοι νομίζουν ότι έχει γραφτεί σε προγνωστικά η νίκη. Ο Πανιώνιος έφτασε κοντά στη νίκη με το Περιστέρι. Σε έναν τέτοιο κύκλο αγώνων είναι λογικό να ταυτοποιήσουμε διαφορετικά παιχνίδια για να δούμε πού θα φτάσουμε σε απόδοση. Το αυριανό και αυτό με τον Πανιώνιο είναι τα ματς  του προπονητή, ώστε να δημιουργήσεις καταστάσεις για να κρατήσεις ένα συγκεκριμένο επίπεδο. Τα άλλα 2 είναι των παικτών».

Για το περιστατικό με το λεωφορείο στη Σιένα: «Την τελευταία μου χρονιά στην Σιένα, είπα στον οδηγό του πούλμαν, πως αν κερδίσουμε το πρωτάθλημα θα οδηγήσω το πούλμαν. Αυτός το έφερε μετά τη νίκη στο Μιλάνο και εγώ το οδήγησα με όλο τον κόσμο να αποθεώνει. Υπάρχουν και τα βίντεο.

Για το αν είναι πιο… βαριά η χαρά της νίκης ή ο πόνος της ήττας: «Σίγουρα είναι ο πόνος της ήττας. Δεν υπάρχει νίκη που μπορεί να ξεπληρώσει και να κάνει τον πόνο να περάσει. Σε αυτό το χώρο οι ήττες μας συντροφεύουν στην καριέρα μου. θα αρχίσεις να εκτιμάς τις νίκες μόνο στο τέλος. Δυστυχώς αυτό είναι το κακό κομμάτι της αθλητικής κουλτούρας μας».

Για το ποια ήταν η χειρότερη ήττα της καριέρας του: «Δεν υπάρχουν καλύτερες και χειρότερες ήττες. Για να είμαστε ρεαλιστές, αυτή που είναι δύσκολη να τη χωνέψεις και είχε τις χειρότερες συνέπειες ήταν η ήττα από την Σάσαρι στα ημιτελικά του πρωταθλήματος, στο 7ο αγώνα. Όλοι λένε πως έναν προπονητή δεν μπορείς να τον καταλάβεις από μια νίκη ή μια ήττα, αλλά δεν είναι έτσι».

Για το τι τον ενοχλεί στον εαυτό του: «Πιστεύω ότι πάρα πολλές φορές είμαι αφοσιωμένος στη δουλειά και την πειθαρχία. Δεν αποδέχομαι την επιπολαιότητα και την αλαζονεία».