Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε στο aekbc.gr o Γιαννούλης Λαρεντζάκης στο περιθώριο της σκληρής προετοιμασίας στην Kranjska Gora.

H συνέντευξη:

-Εσχάτως μια φωτογραφία σου στο Instagram μαζί με τον Δημήτρη Μωραϊτη, με λεζάντα «νέο πουλέν» προκάλεσε… συζητήσεις. Καταρχήν γιατί «πουλέν» σου ο Μωραίτης;

«Καταρχήν είναι μικρότερος. Έχω περάσει κι εγώ απ’ αυτή τη θέση. «Πουλέν» μου με την καλή έννοια. Είμαστε «δωμάτιο» από την πρώτη ημέρα. Ταιριάξαμε. Είναι κοντά στη δική μου νοοτροπία. Έχει θράσος. Και μπασκετικό θράσος. Είναι ωραίος τύπος».

-Ή, μήπως τον προσέγγισες επειδή «πουλάει»;

«Μπορεί και γι’ αυτό. Είναι το «πρότζεκτ» της ΑΕΚ και ήθελα να πάρω κι εγώ λίγη από τη δόξα του». (γέλια)

-Μας είπαν κάποιοι, που ξέρουν από Κύθνο, το νησί καταγωγής σου, «ρώτησέ τον, άναψε κανένα κεράκι στην Παναγιά της Κανάλας πριν να έλθει στην ΑΕΚ»;

«Όχι κεράκι, λαμπάδα άναψα για την ΑΕΚ! Η θαυματουργός Παναγιά μάς προσέχει. Eγώ στην Κανάλα έχω μεγαλώσει. Αυτό το μέρος με ηρεμεί. Πάω συχνά. Η εκκλησία της Παναγιάς έχει κτιστεί πάνω στα βράχια. Είναι σημείο αναφοράς για μας, για την παρέα, για όλους».

-Έχεις παίξει απέναντι στην ΑΕΚ και έχεις νιώσει την πίεση του κόσμου της. Έχει περάσει από το μυαλό σου το ενδεχόμενο να φοβηθείς την στιγμή, που θα σηκώνεσαι για τρίποντο;

«Όχι καθόλου».

-Άγνοια κινδύνου;

«Από μικρός έχω αυτή την άγνοια κινδύνου. Δεν με νοιάζει».

-Μιλάμε για την ΑΕΚ όμως…

«Ξέρω, ότι η ΑΕΚ έχει πολύ βαριά φανέλα και κόσμο, αλλά αυτά με «ιντριγκάρουν», μου αρέσουν, και μου δίνουν έξτρα ώθηση να παίξω και ν’ ακούσω κάποια στιγμή το σύνθημα για τον… Ψυχίατρο. Εγώ θα τρελαθώ εκεί. Δεν φοβάμαι λοιπόν. Ίσα-ίσα, που μου δίνουν αυτά ενέργεια, να παίξω πιο δυνατά για να νικήσω. Φόβος δεν υπάρχει στο μπάσκετ».

-Η αυτοπεποίθησή σου είναι ίδιον του χαρακτήρα σου.

«Υπάρχει μόνο ένα άγχος δημιουργικό, για να πετύχεις. Όλα θα γίνουν. Με δουλειά, με προπόνηση».

-Είσαι λίγο… ψώνιο πάντως.

«Έχω λίγο τρέλα. Έχω αυτοπεποίθηση, όπως είπατε. Αυτό είναι όλο».

-Ρωτήσαμε και τον Κώστα Βασιλειάδη τις προάλλες. Έχεις κάνει πρόβες με το τρόπαιο;

«Κάθε αθλητής όταν έρχεται σε μια μεγάλη ομάδα κι έχει τέτοιους στόχους κάνει σκέψεις. Θα σας πω την αλήθεια. Πριν κοιμηθείς σου περνάνε από το μυαλό. Εγώ έχω σκεφτεί διάφορα. Δεν πρέπει να βγουν αυτά στη δημοσιότητα όμως. Είναι ωραίο να κάνεις όνειρα, ή έστω να βάζεις στόχους κι εγώ κυρίως  στόχους βάζω και προσπαθώ να τους πραγματοποιώ».

-Το όνειρό σου, μιας και ο λόγος ποιο είναι;

«Είναι άλλο. Δεν είναι μπασκετικό το όνειρό μου. Είναι, όταν τελειώσω το μπάσκετ, να πάω με την οικογένειά μου στην Κύθνο, να έχω κότες, αυγά, να γίνω γεωργός. Όταν τελειώσω. Όταν γίνω σαράντα».

-Δεν έχεις σκεφτεί να μείνεις στο μπάσκετ, ως προπονητής κλπ;

«Μέχρι στιγμής όχι. Αν σοβαρευτώ… και ωριμάσω, μπορεί να το σκεφτώ».

-Προς το παρόν, σκέψεις για επιστροφή στις ρίζες. Σε ποια περιοχή του νησιού;

«Στην Κανάλα. Καναλιώτης είμαι. Έχω σπίτι εκεί. Πρώτα ο Θεός να τελειώσω το μπάσκετ όμως».

-Πρότυπό σου ως σκόρερ;

«Ο Ναβάρο».

-Το πρώτο σου τρόπαιο με την ΑΕΚ πού θα το αφιερώσεις;

«Σίγουρα στην οικογένειά μου, στη μάνα μου και στον πατέρα μου. Και έχω ένα ξάδελφο, μέσα στην “Original”, τρελό ΑΕΚτζή, στον οποίο επίσης θα του το αφιερώσω».

-Σε ποιον μίλησες πρώτα, όταν έκλεισες στην ΑΕΚ;

«Σε κανέναν! Το διάβασαν όλοι από τα σάιτ. Ξέρουν όλοι, ότι εγώ δεν τα πολυλέω αυτά. Δεν μ’ αρέσει να μιλάω για το μπάσκετ. Όλοι τους μου έλεγαν μετά την κλασική ατάκα «δεν μας το είπες» και «το μάθαμε από τα σάιτ» και τέτοια. Ήταν και λίγο περίεργη η μεταγραφή μου λόγω Σαραγόσα. Έγινε πολύ γρήγορα. «Ανακοινώθηκα» μέσα σε μία ημέρα».

-Πριν έλθεις στην ΑΕΚ δεν σκέφτηκες, ότι αφήνεις πίσω σου ένα σπουδαίο πρωτάθλημα, το ισπανικό;

«Ήθελα να παίξω Ισπανία. Κι αν έπαιζε Ευρώπη η Σαραγόσα δεν θα το συζήταγα καν. Επιπλέον, η ΑΕΚ είναι ΑΕΚ. Πώς να πεις όχι;»

-Τέτοια ενέργεια και τέτοια χαλαρότητα ταυτόχρονα, πού τις βρίσκεις ρε παιδί μου;

«Αν ρωτήσετε τον κύκλο μου, θα σας πουν ότι είμαι αυθεντικός και δεν μπορώ να υποκριθώ ποτέ. Ό,τι βλέπεις είμαι. Είμαι ο Γιαννούλης. Έχω ενέργεια. Είμαι παντού. Είμαι ένας κλασικός νησιώτης. Και από χωριό. Δεν ντρέπομαι γι’ αυτά».

-Προσπαθούμε να σου προσθέσουμε εδώ και ώρα πίεση, αλλά μάταια. Το «μπραντ νέιμ» της ΑΕΚ δεν σου αλλάζει διάθεση;

«Πιστεύω στην ομάδα, πιστεύω στις δυνατότητές μου. Μέσα στο γήπεδο θα δώσω το 100% και θα το δουν όλοι αυτό. Και κυρίως θα το δει ο κόσμος. Σας το ξαναείπα. Δεν φοβάμαι. Είναι άσχημο να σε κυριεύει ο φόβος. Ξέρω την ιστορία της ΑΕΚ. Ελλάδα γεννήθηκα. Έλληνας είμαι. Ξέρω τα πάντα. Όμως, είναι άσχημο να σε κυριεύσει ο φόβος, διότι δεν θα αποδώσεις αυτό που θέλεις».

-Εκτός μπάσκετ, με τι ασχολείσαι;

«Μου αρέσει να είμαι με τους φίλους μου, μπασκετικούς και μη. Σπίτι, βόλτα, καφεδάκι. Ό,τι κάνει ο μέσος Έλληνας. Ασχολήθηκα και με την ιππασία…»

-Ιππασία;

«Ναι, έκανα στη Ρόδο. Έκανα τρεις-τέσσερις φορές. Δεν έχω άλλα χόμπι. Μόνο το καλοκαίρι, που πάω για ψαροντούφεκο».

-Έχεις σταθερή σχέση;

«Έχω σοβαρή σχέση μ’ αυτή την κοπέλα, που είμαι τώρα. Κάθε αθλητής χρειάζεται έναν άνθρωπο δίπλα του. Μου αρέσει αυτό. Είναι δύσκολη η ζωή του εργένη».

-Σε συμβουλεύει; Επιβάλλεται;

«Όχι. Γενικά, δεν ακούω κανέναν. Μόνο εμένα! Ξέρω τι θα κάνω, πώς και πότε θα το κάνω. Στο μπάσκετ θα ακούσω τους προπονητές μου. Από μάνατζερ και δύο φίλους, τον πατέρα μου και τη μάνα μου, θα πάρω μια συμβουλή, αλλά…»

-Θα κάνεις το δικό σου…

«Ε, ναι. Όποιος ταιριάξει πιο πολύ στα δικά μου «θέλω» θα του πω «σε άκουσα». (γέλια)

-Έχουμε την αίσθηση, ότι σ’ αρέσει γενικά να «τσαλακώνεσαι». Να «εκτίθεσαι». Είσαι εξωστρεφής.

«Δεν είναι, ότι δεν μπαίνω σε καλούπια, αλλά ναι, κάπως έτσι έχω μάθει. Είμαι εξωστρεφής. Είμαι ειλικρινής. Στην Ελλάδα μερικοί το παρεξηγούν αυτό, μερικοί το γουστάρουν».

-Σχολείο ήσουν καλός;

«Έπαιρνα τα γράμματα, αλλά δεν διάβαζα πολύ».

-Μπασκετμπολίστας από μικρός, ή άλλαξες στην πορεία όπως πολλοί συνάδελφοί σου;

«Από… μωρό. Ο πατέρας μου μού είχε πάρει μια μπασκέτα μικρή και την έβαλε στον τοίχο και πήρα κατευθείαν μια μπάλα και την κάρφωσα». Ήμουν τριών ετών».

-Πώς και έτσι; Είχες εικόνες από μπάσκετ;

«Έπαιζε και ο πατέρας μου μπάσκετ. Δεν είναι ο… Αίας Λαρεντζάκης, που με ρωτάνε πολλοί. Έπαιζε τότε στον ΠΑΟ Ρουφ ο πατέρας μου. Ήταν πεντάρι, ψηλός. Είχε πάει μέχρι Βήτα Εθνική ο ΠΑΟ Ρουφ».

-Σε έπαιρνε και στο γήπεδο.

«Παντού…»

-Έχεις αδέλφια;

«Μοναχοπαίδι».

-«Καβαλημένο» μοναχοπαίδι;

«Όπως όλα…»

-Με το μεγάλο Αίαντα Λαρεντζάκη, μέλος της «Βασίλισσας» του ’68 δεν είστε συγγενείς, αλλά κατάγεστε από το ίδιο νησί.

«Μίλησε ο πατέρας μου μαζί του. Είναι όντως από κει. Λογικό είναι. Το νησί έχει πολλούς Λαρεντζάκηδες».

-Είστε μέσα στα μέλια στο νησί, στην κυριολεξία.

«Έχουμε το καλύτερο μέλι. Αρκεί να το γευτεί κανείς».

-Θα πας κάποια στιγμή να δεις ποδόσφαιρο ΑΕΚ;

«Εννοείται. Όχι απλώς κάποια στιγμή. Θα πηγαίνω συχνά. Μου αρέσει η μπάλα».

-Ας κλείσουμε με μπάσκετ: Αναρωτιόμαστε, με αφορμή την πρώτη εβδομάδα «δοκιμασιών» στη Σλοβενία. Σε «τρομάζει» περισσότερο ο Κόουτς Ζντοβτς ή ο… Βαβέτσης;

«Ο Βαβέτσης. Άλλωστε, οι γυμναστές είναι εκείνοι, που πιέζουν λίγο παραπάνω. Έχω ξανασυνεργαστεί πάντως μαζί του. Είχα πάει μόνος μου για ατομικές. Την πρώτη «κρυάδα» την έχω πάρει. Αλλά εντάξει… Όταν είσαι με τους κορυφαίους θα τους ακούσεις. Το ίδιο ισχύει και για τον Κόουτς Ζντοβτς».