Τέτοιες ημέρες ήταν. Πριν από 50 χρόνια.  Η πολιτική ζωή του τόπου σε ταραχή. Μάρτιος του ’66. Η ομάδα μπάσκετ της ΑΕΚ, ωστόσο,  είχε το δικό της λόγο να «ταράσσει» και να απογειώνει αθλητικά τη χώρα, που «έβλεπε» στο πρόσωπο των «ηρώων» της, τον Έλληνα, που έμαθε να μάχεται, μέσα και έξω από τα σύνορα.

Η ΑΕΚ προκρίνεται στο 1ο Φάιναλ Φορ του Πρωταθλητριών, αλλά το δράμα του πλέι μέικερ της «Ένωσης», Γιώργου Μόσχου (στο φωτογραφικό στιγμιότυπο, τρίτος από αριστερά στην κάτω σειρά με τον αριθμό 5), σημάδεψε ολόκληρη τη διοργάνωση και επισκίασε δικαιολογημένα την «κιτρινόμαυρη» επιτυχία.

Ο 28χρονος αθλητής με την καρδιά αετού δεν ταξίδεψε με την αποστολή στο Μιλάνο, αλλά έφτασε στην ιταλική πόλη μόνος του, από το Λονδίνο, όπου είχε σπεύσει μυστικά για θεραπείες προκειμένου ν’ αντιμετωπίσει την επάρατη νόσο, που (τελικά) του έφαγε τα σωθικά.  Παρά την προσπάθεια, που κατέβαλε στο πρώτο ημίχρονο του ημιτελικού με τη Σλάβια, δεν μπόρεσε ν’ ανταποκριθεί. Ο οργανισμός του ήταν εξασθενημένος.

Ο Γιώργος Μόσχος μετά το τέλος της αναμέτρησης κι αφού οι συμπαίκτες του είχαν σοκαριστεί από την αποκάλυψη, επέστρεψε με τον τότε έφορο της ομάδας Δημήτρη Τράγο στην Αθήνα. «Έφυγε» από τη ζωή τον Δεκέμβριο του ’66. Οι συμπαίκτες του δεσμεύθηκαν και αφιέρωσαν στη μνήμη του το Κύπελλο Κυπελλούχων του ’68. Η επίσημη ΑΕΚ έδωσε το όνομά του στο Κλειστό της Νέας Φιλαδέλφειας, που ολοκληρώθηκε το 1989, αλλά κατεδαφίστηκε δίχως λόγο και αιτία το 2003, μαζί με το «Νίκος Γκούμας».

Το δημοσίευμα που ακολουθεί για όσα γράφτηκαν για τον αείμνηστο άσο στο  Βιβλίο της ΠΑΕ «90 χρόνια – Η ιστορία της ΑΕΚ»:

«Από τις εμβληματικές μορφές του Τμήματος Μπάσκετ της ΑΕΚ ήταν ο Γιώργος Μόσχος, ένας γκαρντ με αξιοζήλευτες δυνατότητες και καρδιά «μικρού παιδιού», όπως έλεγαν γι’ αυτόν όσοι τον γνώριζαν. Ξεκίνησε την καριέρα του από την ιστορική ομάδα του Πανελληνίου, με τη φανέλα του οποίου κατέκτησε το Πρωτάθλημα το 1957, μεταπήδησε στον Ηρακλή την περίοδο 1960-61 και στη συνέχεια μεταγράφηκε στην ΑΕΚ, με την οποία κατέκτησε τέσσερα Πρωταθλήματα (1963,1964,1965,1966), ενώ συμμετείχε στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών επίσης το 1966, όπου έλαβε μέρος στον ημιτελικό με τη Σλάβια Πράγας, αλλά επέστρεψε στην Αθήνα εσπευσμένα λόγω της  πολύ σοβαρής κατάστασης  της υγείας του.

Ο Γιώργος Μόσχος πήγε σ’ εκείνο το φάιναλ φορ γνωρίζοντας ότι έχει νοσήσει από καρκίνο, αλλά προτίμησε να το αποκρύψει και να υπερβάλει εαυτόν με στόχο την ευρωπαϊκή διάκριση που τόσο επιθυμούσε ο ίδιος και οι συμπαίκτες του. Ο Μόσχος μάλιστα – σύμφωνα με τις «Εικόνες» της εποχής – πήγαινε συχνά στο Λονδίνο για θεραπείες. Δεν το ήξερε κανείς. Από το Λονδίνο ταξίδεψε μόνος του στην Ιταλία για να πάρει μέρος στο φάιναλ φορ. Το βράδυ της 30ης Μαρτίου 1966, κατά τη διάρκεια του ημιτελικού με τη Σλάβια, ο Γιώργος Μόσχος αποκαλύπτει στην ανάπαυλα του ημιχρόνου στο φίλο και συμπαίκτη του Γιώργο Αμερικάνο το πρόβλημα της υγείας του!

Αιτία η «κατσάδα» του αρχηγού για τη μέτρια απόδοση του. «Να Γιώργο, δες γιατί δεν μπορώ να τρέξω», είπε στον Αμερικάνο ο Μόσχος, δείχνοντας του τα σημάδια που είχε ήδη αρχίσει να αφήνει η αρρώστια στο σώμα του, και οι δύο του αγκαλιάστηκαν κι έκλαιγαν στα αποδυτήρια. Το σοκ ήταν μεγάλο για όλους.

Η ΑΕΚ έφυγε ηττημένη από τη Σλάβια, αλλά αυτό δεν ήταν το πιο μεγάλο της πλήγμα. Εκείνη η αναμέτρηση ήταν η τελευταία της καριέρας του, αφού ο Γιώργος Μόσχος, έχασε τη μάχη με την επάρατο νόσο στις 28 Δεκεμβρίου 1966, σε ηλικία είκοσι εννέα ετών, αφήνοντας πίσω του «παρακαταθήκη» το ήθος, την προσφορά του και φυσικά, τις αδιαμφισβήτητες ικανότητες του. Το 1966 είχε αγωνιστεί με τον Χρήστο Ζούπα στη Μεικτή Ευρώπης. Οι συμπαίκτες του δεν τον ξέχασαν ποτέ. Του αφιέρωσαν το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1968, ενώ το κλειστό γήπεδο της ΑΕΚ, που ολοκληρώθηκε το 1989 στη Νέα Φιλαδέλφεια, δίπλα από το «Νίκος Γκούμας», πήρε το όνομα του».

Η επίσημη ΑΕΚ θα τιμήσει τη μνήμη του, το ερχόμενο Σάββατο (26/03) πριν από την αναμέτρηση με τον Κολοσσό στο ΟΑΚΑ, όπως θα τιμήσει και τη μνήμη του Γιώργου Αμερικάνου, του Αντώνη Χρηστέα , του Παναγιώτη Οικονόμου και του κόουτς Μίσα Πανταζόπουλου για την πρώτη (ουσιαστικά) μεγάλη ελληνική επιτυχία στο μπάσκετ. Παράλληλα, θα τιμηθούν και οι Γιώργος Τρόντζος, Χρήστος Ζούπας, Αίας Λαρεντζάκης, Λάκης Τσάβας, Βαγγέλης Νικητόπουλος, Βαγγέλης Δερμανούτσος, Δημήτρης Θεοδωρόπουλος και Νίκος Νεσιάδης. Ο τελευταίος, 18 ετών τότε,  ήταν ο «Βενιαμίν» της ΑΕΚ της εποχής, ο 13ος της αποστολής, και εκείνος, που κατ’ εντολήν  Πανταζόπουλου, «επιστρατεύτηκε» για να καλύψει το κενό του Μόσχου στον μικρό τελικό με ΤΣΣΚΑ Μόσχας…